Προς τα τέλη του 2003 (ή κάπου εκεί γύρω) και πριν την υπέρλαμπρη Ολυμπιάδα του 2004, κάθομαι στην αναπαυτική καρέκλα ενός internet cafe παίζοντας Diablo 2: Lord of Destruction στο Battle.net (ο παππούς του σημερινού app που όλοι γνωρίζουμε). Που να παίξεις online games σπίτι σου με τις 56αρες γραμμές τότε… Στον διπλανό υπολογιστή βρίσκεται εντελώς τυχαία ένας συμφοιτητής μου.
– Πάλι Diablo ρε? Δε βαρέθηκες τα Baal-runs πια?
– Ε, και τι να παίξω ρε συ? Counter Strike?
– Για τσέκαρε..
Χωρίς να χάσει χρόνο, κάνει διπλό κλικ σε ένα εικονίδιο που έγραφε “Lineage II” και ανοίγοντας το game, άνοιξε για μένα και τις πύλες των MMORPG!Ωραίες εποχές, χωρίς micro-transactions και seasons passes. Περασμένα μεγαλεία…Εδώ, λοιπόν, θα κάνω μια μίνι αναδρομή στα ΜΜΟRPG που έχω παίξει στην ιστορία μου σαν gamer. Δεν σας κρύβω πως δεν ήμουν ποτέ φανατικός ΜΜΟας, αλλά ως γνήσιος RPGας τυγχάνει να έχω μια μικρή και ασήμαντη αποψούλα που θέλω να μοιραστώ μαζί σας. Ας τα πάρουμε, λοιπόν, από την αρχή…
Lineage II
Το LII κυκλοφόρησε στις 01/10/2003 από την NCsoft και ξεκίνησε ως συνδρομητικό. Ευτυχώς, όμως, για εμας τους φοιτητές, τότε υπήρχε η μόδα των “free servers” οπότε τη βγάζαμε φθηνά. Με καθηλωτικά για την εποχή του γραφικά, με απίστευτη κίνηση και εφέ στους χαρακτήρες, το μόνο σίγουρο είναι πως σε μαγνήτιζε αμέσως.
Δυστυχώς, όμως, με τα MMO να βρίσκονται εκείνη την εποχή σε εμβρυακό στάδιο κατέληξα να παίζω ένα game χωρίς ουσιώδη quests, με ασήμαντα rewards, ατελείωτο exp farming, φτωχό item crafting και επίπεδο στο PvP. Δεν έφταιγε το game από τεχνικής άποψης, κάθε άλλο. Για την εποχή του ήταν πάρα πολύ ωραίο, αλλά ήταν ένα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο story και καθόλου ατμόσφαιρα. Και τα mobs! Αχ, αυτά τα mobs… Χαριτωμένοι ανθρωπόμορφοι λαγοί, χελώνες με λουλούδια στο καβούκι τους, κριάρια με φανταχτερά κέρατα, πεταλούδες-δαίμονες… Τι φάση; Δεν ξέρω τι έπιναν οι developers, αλλά θέλω και εγώ.
Αγνοώντας την τύχη που είχε το ticket μου με ερώτηση για το ποια ψυχοτροπικά έδιναν στους developers τους, το έριξα ξανά στο Diablo II χωρίς καν να προλάβω να “καπάρω”.
– Να το παίξω το 2019?
– Όχι, είναι 15ετίας και θα σε κουράσει.
World of Warcraft
Πίσω στο ίδιο net cafe, αρχές το 2004 αυτή τη φορά. Το hype για την Ολυμπιάδα βρίσκεται στο Θεό και εγώ σερφάρω χαλαρά πριν ξεκινήσω το Diablo ΙΙ κάψιμο μου. Τότε ήταν που έπεσα πάνω σε ένα promo video – όχι γατάκια, YouTube δεν υπήρχε τότε – για ένα νέο game που θα κυκλοφορούσε στα τέλη του ίδιου χρόνου από την Blizzard. Το όνομά αυτού; World of Warcraft ή αλλιώς WoW.
H συντομογραφία του ήταν ακριβώς αυτό που ξεστόμισα όταν είδα το opening cinematic του παιχνιδιού. Το χαμόγελο μου σβήστηκε βέβαια όταν έμαθα πως πρόκειται για συνδρομητικό game. Ήταν πολυτέλεια, βλέπετε, για έναν φοιτητή να πληρώνει για ένα game με τέσσερα πιτόγυρα μηνιαίως.
Αργότερα πάντως βλέποντας το game και τα γραφικά του με αποθάρρυνε τελείως. Μα καρτουνίστικα γραφικά; Γιατί; Και γιατί είχε υπέρμαχους αυτή η ιδέα; Βέβαια δεν μπορώ να πω τίποτα λιγότερο πέρα από το ότι ήταν – και είναι ακόμα – ένα masterpiece του είδους για πολλούς λόγους:
Ωραία στημένα και με πληθώρα quests, που εξάλειφαν την αίσθηση της επαναληψιμότητας
Πληθωρικό crafting system
Εντυπωσιακό PvP
Είχε griding το οποίο όμως σε αντάμειβε ανά τακτά χρονικά διαστήματα, δίνοντας σου κάτι έξτρα ώστε να μην το νιώθεις και πολύ
Ένα Lore που το ζηλεύει και ο George R. R. Martin
Και το πιο σημαντικό όλων: φατρία εναντίων φατρίας! Alliance vs Horde. PK και τα μυαλά στα κάγκελα! For the Horde!
Και πριν αρχίσεις να λες “σιγά το πληθωρικό”, “σιγά το εντυπωσιακό”, “μα ήταν μονότονο”, να σε προλάβω θυμίζοντας σου πως όλα αυτά έγιναν εν έτει 2004. Κάποιοι από εσάς να ήσασταν πόσο, 5, 7 το πολύ 10 χρονών. Παρόλο που δεν ήμουν ποτέ φαν (μα καρτουνίστικα γραφικά;) οφείλω να παραδεχτώ ότι είναι από τα καλύτερα ΜΜΟ. Αν δε λάβουμε υπόψη και τα χρόνια που έχει στη πλάτη του, είναι ΤΟ καλύτερο, κάτι που φαίνεται και από το γεγονός πως είναι το πρώτο σε population ακόμα και σήμερα 14 χρόνια μετά! 14 χρόνια! Ή αλλιώς: η μέση ηλικία του playerbase του Fortnite…
– Να το παίξω το 2019?
– Ναι, αν σου αρέσουν τα “old school” ΜΜΟ μην πας αλλού!
Dungeons and Dragons Online
Περίπου ένα χρόνο μετά (28/02/06) η Turbine κυκλοφορεί το Dungeons & Dragons Online ή αλλιώς DDO. Ένα MMORPG (για μένα δεν είναι ακριβώς ΜΜΟ, αλλά αφού το αποκαλούν όλοι έτσι το έβαλα στην λίστα) που ήταν βασισμένο στο κλασικό D&D που παίζαμε μικροί (ορισμένοι από εμάς ως και σήμερα *γκουχ γκουχ*).
Ξεκίνησε με τους κανόνες της τρίτης έκδοσης και αργότερα άντεξε και την 3.5 και την τέταρτη και έφτιαξε ένα αμάλγαμα όλων των μέχρι τότε εκδόσεων σε ένα game.
Για μένα ήταν η πρώτη (και η τελευταία δυστυχώς) αξιοπρεπείς προσπάθεια για ένα καθαρό D&D online game. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που έπιασα το πρώτο σπαθί και στο πεδίο του damage αντί για ένα ξερό νούμερο είδα “1d6+str”! Έκανα από την χαρά μου σαν 8χρονο που του αγόρασαν το καινούργιο ρομποτάκι Optimus Prime (έδειξα ηλικία ε;). Η χαρά αυτή σταμάτησε όταν άρχισαν να βγάζουν σταδιακά το D&D στοιχείο από το παιχνίδι, μετατρέποντας το έτσι σε ένα κοινό RPG. Κάπου εκεί έχασε μεγάλο κομμάτι του playerbase του και ανάμεσα σε όλους και εμένα, αλλά του αναγνωρίζω ότι μέχρι και σήμερα προσφέρει ακόμα υλικό και updates (με το αζημίωτο βέβαια).
– Να το παίξω το 2019?
– Όχι, έτσι όπως έγινε δεν έχει τίποτα διαφορετικό να σου προσφέρει
Dekaron
Τέλος του 2009 η GameHi αγοράζει το παιχνίδι 2Moons από την κορεάτικη Acclaim Games και το κυκλοφορεί σε Ευρώπη και Αμερική με το όνομα Dekaron. Ήταν ένα εξελιγμένο Lineage II θα έλεγα, αλλά με αρκετά έντονη τη Κορεάτικη αισθητική των πραγμάτων. Ήταν στο ίδιο επίπεδο με το LII, αλλά με μια μεγάλη διαφορά: άψογο PvP! Ήταν από τα πρώτα ΜΜΟ (ή τουλάχιστον από τα πρώτα που ήξερα εγώ τότε) που το PvP και το PK του ήταν “action”, ήθελε δηλαδή και δικό σου skill σε αρκετά για την εποχή μεγάλο βαθμό.
Δύο πράγματα που δεν θα ξεχάσω:
Τα PK (για όποιον δεν το ξέρει και δεν το έχει γκουγκλάρει ακόμα PK = Player Kill, ή αλλιώς όπου σε βρω σε σκοτώνω) και οι ομηρικές μάχες μεταξύ clans (που συνήθως ξεκινούσαν από ένα άκυρο PK)
Το απίστευτα βαρετό και ασύλληπτα επαναλαμβανόμενο exp grinding.
Μετά από το Dekaron άρχισα να ξενερώνω με την κορεατικογιαπωνέζικη αισθητική οπότε δεν ασχολήθηκα ποτέ με το Aion και τα υπόλοιπα που ακολούθησαν.
– Να το παίξω το 2019?
– Όχι, έχει “γεράσει” άσχημα.
GuildWars 2
Ό,τι και να πεις για αυτό το game είναι λίγο. Πρόκειται για ένα καλοστημένο MMORPG με πρωτότυπες και προοδευτικές ιδέες. Ο λόγος για το Guild Wars 2 ή αλλιώς GW2, ένα παιχνίδι τις ArenaNet με release στις 28/06/12. Ως τότε όλα τα ΜΜΟ αντέγραφαν το WoW ή το LA2. Το GW2 έχει καταπληκτική ατμόσφαιρα και γραφικά που στέκονται άνετα ακόμα και στις μέρες μας. Τόλμησε να ταράξει τα νερά του είδους του εισάγωντας ορισμένες καινοτομίες στο είδος:
Ευφάνταστο “quest system”. Με το που μπαίνεις στο χώρο του quest, ενεργοποιείται και με το που το τελειώνεις σου “σκάει” το reward ακυρώνοντας το χρονοβόρο fetch and speak system του WoW.
Διαδραστικό περιβάλλον. Ολοκληρώνοντας quests σε κάποια από τις περιοχές της Tyria, ο κόσμος γίνεται λίιιιιγο διαφορετικός (world events, world bosses κ.α.)
Personal story. Μέχρι να cap-άρεις παίζεις το personal story του χαρακτήρα σου, solo ή με party, και δεν έχει να ζηλέψει τίποτα από τα single player RPG games. Cinematics, cut scenes, fully dialogued NPCS και ένα story που αλλάζει ανάλογα με τις επιλογές που παίρνεις.
Mega server. Όλοι οι servers ενώνονται στο PvE και ζεις επικές στιγμές πολεμώντας world bosses παρέα με άλλους 100 – 200 παίκτες.
Θα μπορούσα να γράφω σελίδες αλλά πάμε στα πραγματικά δυνατά σημεία του Gw2.
PvP: To PvP στο game είναι πραγματικά απόλαυση. Το καλύτερο που έχω δει, και δεν μιλάω μόνο για ΜΜΟ παιχνίδια. Δεν έχει σημασία τι level είσαι και τι εξοπλισμό φοράς. Μπαίνοντας στη PvP αρένα, το παιχνίδι σε “μαξάρει” σε όλα τα stats και εσύ δεν έχεις παρά να διαλέξεις το skillset σου και να “στήσεις” έξυπνα τον παίκτη σου
World vs World: Το WvW mode σε βάζει σε ένα τεράστιο map με φρούρια, στον οποίο γίνεται μάχη server εναντίον server. 500 άτομα vs 500 άτομα vs 500 άτομα. Χρειάζεται να πω κάτι άλλο;Γενικότερα το Gw2 είναι μια επανάσταση στα MMO και έχει τον πλήρη σεβασμό μου γιατί σου προσφέρουν όλη αυτή την εμπειρία ΔΩΡΕΑΝ! Ναι, πρέπει να πληρώσεις για τα expansions, αλλά και να μην τα πάρεις δεν θα υστερείς σε τίποτα ουσιαστικό από τους υπόλοιπους που τα έχουν. Ι salute you ArenaNet!
– Να το παίξω το 2019;
– Ακόμα εδώ είσαι;Κλείνοντας, σκεφτόμουν να μην αναφέρω καν ορισμένα games που απλά ακούμπησα και έφυγα τρέχοντας για πλύνω τα χέρια μου, αλλά ‘νταξ μωρέ, μια αναφορά θα την κάνω.
Perfect World. Όχι, απλά όχι. Δεν έχει να προσφέρει τίποτα! Είναι πιο κενό και από τα ρεπορτάζ στην Μύκονο. Μύκονοοοοοοοοοος!!!!! Ε, πιο κενό!
Rift. Μία free αντιγραφή του WoW (μια άποψη με επιφύλαξη γιατί ούτε καν κάπαρα. Το βαρέθηκα).
Tera. Πολύ grinding και αδικαιολόγητα για την εποχή του άδειο game. Μόνο καλό το action gameplay του
Neverwinter Nights. Γιατί Atari μου; Γιατί? Μια χαρά δεν ήμασταν με τα ωραία single player games σου? Τι ήθελες τα ΜΜΟ; Μπαίνεις και στο Wiki και διαβάζεις “based on the Dungeons & Dragons 3rd edition rules” και γελάς. Ένα υπεραπλουστευμένο ΜΜΟ, κατάλληλο για ηλικίες 3 ημερών – 4 χρονών.
Όσο για το Black Desert Online που οι πιο πολλοί μάλλον περιμένατε να διαβάσετε, δεν έχω παίξει καθόλου οπότε απορίες εδώ.
Με την περιήγησή σας στο greektitans.gr, αποδέχεστε τη χρήση cookies που ενισχύουν σημαντικά την εμπειρία χρήσης. Περισσότερες πληροφορίες
The cookie settings on this website are set to "allow cookies" to give you the best browsing experience possible. If you continue to use this website without changing your cookie settings or you click "Accept" below then you are consenting to this.
Το LII κυκλοφόρησε στις 01/10/2003 από την NCsoft και ξεκίνησε ως συνδρομητικό. Ευτυχώς, όμως, για εμας τους φοιτητές, τότε υπήρχε η μόδα των “free servers” οπότε τη βγάζαμε φθηνά. Με καθηλωτικά για την εποχή του γραφικά, με απίστευτη κίνηση και εφέ στους χαρακτήρες, το μόνο σίγουρο είναι πως σε μαγνήτιζε αμέσως.
Δυστυχώς, όμως, με τα MMO να βρίσκονται εκείνη την εποχή σε εμβρυακό στάδιο κατέληξα να παίζω ένα game χωρίς ουσιώδη quests, με ασήμαντα rewards, ατελείωτο exp farming, φτωχό item crafting και επίπεδο στο PvP. Δεν έφταιγε το game από τεχνικής άποψης, κάθε άλλο. Για την εποχή του ήταν πάρα πολύ ωραίο, αλλά ήταν ένα παιχνίδι χωρίς ιδιαίτερο story και καθόλου ατμόσφαιρα. Και τα mobs! Αχ, αυτά τα mobs… Χαριτωμένοι ανθρωπόμορφοι λαγοί, χελώνες με λουλούδια στο καβούκι τους, κριάρια με φανταχτερά κέρατα, πεταλούδες-δαίμονες… Τι φάση; Δεν ξέρω τι έπιναν οι developers, αλλά θέλω και εγώ.
Αγνοώντας την τύχη που είχε το ticket μου με ερώτηση για το ποια ψυχοτροπικά έδιναν στους developers τους, το έριξα ξανά στο Diablo II χωρίς καν να προλάβω να “καπάρω”.
– Να το παίξω το 2019?
– Όχι, είναι 15ετίας και θα σε κουράσει.
Πίσω στο ίδιο net cafe, αρχές το 2004 αυτή τη φορά. Το hype για την Ολυμπιάδα βρίσκεται στο Θεό και εγώ σερφάρω χαλαρά πριν ξεκινήσω το Diablo ΙΙ κάψιμο μου. Τότε ήταν που έπεσα πάνω σε ένα promo video – όχι γατάκια, YouTube δεν υπήρχε τότε – για ένα νέο game που θα κυκλοφορούσε στα τέλη του ίδιου χρόνου από την Blizzard. Το όνομά αυτού; World of Warcraft ή αλλιώς WoW.
H συντομογραφία του ήταν ακριβώς αυτό που ξεστόμισα όταν είδα το opening cinematic του παιχνιδιού. Το χαμόγελο μου σβήστηκε βέβαια όταν έμαθα πως πρόκειται για συνδρομητικό game. Ήταν πολυτέλεια, βλέπετε, για έναν φοιτητή να πληρώνει για ένα game με τέσσερα πιτόγυρα μηνιαίως.
Αργότερα πάντως βλέποντας το game και τα γραφικά του με αποθάρρυνε τελείως. Μα καρτουνίστικα γραφικά; Γιατί; Και γιατί είχε υπέρμαχους αυτή η ιδέα; Βέβαια δεν μπορώ να πω τίποτα λιγότερο πέρα από το ότι ήταν – και είναι ακόμα – ένα masterpiece του είδους για πολλούς λόγους:
Περίπου ένα χρόνο μετά (28/02/06) η Turbine κυκλοφορεί το Dungeons & Dragons Online ή αλλιώς DDO. Ένα MMORPG (για μένα δεν είναι ακριβώς ΜΜΟ, αλλά αφού το αποκαλούν όλοι έτσι το έβαλα στην λίστα) που ήταν βασισμένο στο κλασικό D&D που παίζαμε μικροί (ορισμένοι από εμάς ως και σήμερα *γκουχ γκουχ*).
Ξεκίνησε με τους κανόνες της τρίτης έκδοσης και αργότερα άντεξε και την 3.5 και την τέταρτη και έφτιαξε ένα αμάλγαμα όλων των μέχρι τότε εκδόσεων σε ένα game.
Για μένα ήταν η πρώτη (και η τελευταία δυστυχώς) αξιοπρεπείς προσπάθεια για ένα καθαρό D&D online game. Θυμάμαι ακόμα την ημέρα που έπιασα το πρώτο σπαθί και στο πεδίο του damage αντί για ένα ξερό νούμερο είδα “1d6+str”! Έκανα από την χαρά μου σαν 8χρονο που του αγόρασαν το καινούργιο ρομποτάκι Optimus Prime (έδειξα ηλικία ε;). Η χαρά αυτή σταμάτησε όταν άρχισαν να βγάζουν σταδιακά το D&D στοιχείο από το παιχνίδι, μετατρέποντας το έτσι σε ένα κοινό RPG. Κάπου εκεί έχασε μεγάλο κομμάτι του playerbase του και ανάμεσα σε όλους και εμένα, αλλά του αναγνωρίζω ότι μέχρι και σήμερα προσφέρει ακόμα υλικό και updates (με το αζημίωτο βέβαια).
– Να το παίξω το 2019?
– Όχι, έτσι όπως έγινε δεν έχει τίποτα διαφορετικό να σου προσφέρει 
Τέλος του 2009 η GameHi αγοράζει το παιχνίδι 2Moons από την κορεάτικη Acclaim Games και το κυκλοφορεί σε Ευρώπη και Αμερική με το όνομα Dekaron. Ήταν ένα εξελιγμένο Lineage II θα έλεγα, αλλά με αρκετά έντονη τη Κορεάτικη αισθητική των πραγμάτων. Ήταν στο ίδιο επίπεδο με το LII, αλλά με μια μεγάλη διαφορά: άψογο PvP! Ήταν από τα πρώτα ΜΜΟ (ή τουλάχιστον από τα πρώτα που ήξερα εγώ τότε) που το PvP και το PK του ήταν “action”, ήθελε δηλαδή και δικό σου skill σε αρκετά για την εποχή μεγάλο βαθμό.
Δύο πράγματα που δεν θα ξεχάσω:
Ό,τι και να πεις για αυτό το game είναι λίγο. Πρόκειται για ένα καλοστημένο MMORPG με πρωτότυπες και προοδευτικές ιδέες. Ο λόγος για το Guild Wars 2 ή αλλιώς GW2, ένα παιχνίδι τις ArenaNet με release στις 28/06/12. Ως τότε όλα τα ΜΜΟ αντέγραφαν το WoW ή το LA2. Το GW2 έχει καταπληκτική ατμόσφαιρα και γραφικά που στέκονται άνετα ακόμα και στις μέρες μας. Τόλμησε να ταράξει τα νερά του είδους του εισάγωντας ορισμένες καινοτομίες στο είδος: